b i s i k l e t l e: RumeliFeneri – Kilyos, pedal pedal gidiyoz 2

Daha önce gittiğimiz rotayı aynen tekrarladık (bknz. RumeliFeneri–Kilyos, pedal pedal gidiyoz). Bu sefer Murat ile. Bakalım sonbahar yerine yaz bir fark gösterecek miydi? Ama küçük bir değişiklik yaptık. Sarıyer’den tırmanmak yerine Rumelikavağı’ndan çıktık. Daha da iyi oldu. Trafik o kadar fazla değil. Bir de Kilyos’taki molayı kadınların işlettiği kahvede verdik. Hem çayları 1 liradan içtik hem de destekledik hanımlarımızı.

Önemli bir değişiklik, rotanın Golden Beach geçişinde olacak. Rumelifeneri’nden sonra içinden geçtiğimiz bu tesis kapatılmış, bir anlaşmazlık nedeniyle. İçinden geçirmiyorlar (bu seferlik rica ettik ve geçebildik). Gelmeden soldan sapıp, üstünden dolanarak tekrar aynı orman yoluna bağlanıyormuşuz denildi bekçi tarafından..

Murat’la Ortaköy’de benzincide (Opet) 9’da buluşup bastık pedallara. Sarıyer’e kadar yol sakindi. Zaten pazar sabahı pek de kimse trafikte olmuyor, koşanlar dışında.

Rumelikavağı’nda ilk molamızı verdik, 10 buçukta. Burada bir yol bisikletçi grubuyla tanıştık. Hepsi Vodafone çalışanı, biri hariç. Haziran sonunda Avrupa’nın bir yerindeki, Paris’ten Düsseldorf’a gidecek bisiklet turuna katılım heyecanı içindeler. Kısa adı GBI olan, Türkçesi ‘Küresel Bisiklet Girişimi’ diyebileceğimiz bir Almanya çıkışlı hayır kurumu. Bisiklet turları düzenleyerek bağış toplamakta (2008’den beri 800 bin avro üzerinde). Bu tura 299 avro bağışla katılınıyor. Harcamalar cepten (ulaşım-konaklama-yiyecek vs). Nisan ayında Mısır’da yapılmış. Bu yılın 3.’sü de eylülde İsviçre’de olacak. Bizde de Vodafone tarafından destekleniyor. Daha fazla bilgi isteyen tıklayabilir. (06.08.2013 tarihinde bu turla ilgili haber blogda yer aldı)

Kavaktan Fener yoluna bağlandığımızda kalabalık bir grupla daha karşılaştık. Bir de baktık ki Toygar aralarında. Ne sevindik. Epeydir kendisini görmüyorduk. Kısa bisiklet üstü konuşmuş olmak bile güzel geldi.

Rumelifeneri yolu çok güzel. Kızılçam ağaçlarının kokusu burnunuzu yakmakta. Kayarak gidiyorsunuz asfaltın güzelliği sayesinde. 3. köprü nedeniyle buraları ne duruma gelecek? Üzücü olacaktır, bu halini kaybedeceği kesin. Tepemizden otoyolu geçince gürültü artacak, kuşların sesini duyamayacağız. Burnumuza da yakıt kokuları gelecek, egzoz dumanı çökecek...

Fener hep aynı. Soldaki kahve, bahçesine bir Atatürk büstü koymuş. Kahve bahçesinde olmazmış, okul bahçesine götürün itirazlarına rağmen, 1001 gayretle.

Köy çıkışında sağdaki (girişte solda kalıyor) fırından aldığımız haşhaşlı çörek ve ayçöreği bayat çıktı. Bir daha gittiğimde üşenmeyip söyleyeceğim. Hiç yakışmadı!

Rumelifeneri’nden Demirciköy sahiline kadar giden yol çok keyifli. Hele orman içinden giden toprak yol. Yer yer itmek zorunda kalsan ve taşların üzerinde kaysan bile.

Dönüşte Sarıyer geçişi bu sefer rahat oldu. Nedense fazla kalabalık (öncekine göre) yoktu. Ama esas keyif Bebek-Ortaköy-Beşiktaş hattındaydı. Nedeni; Rumelihisarı Aşiyan’daki aymaz sürücünün otosunu yola park edip otobüs geçişine engeliydi. Böylecene araçlar geçemedi ve bomboş yolda pedal basıp geldik. Bekleyenler için bir kabus (duraklar otobüs bekleyenlerle doluydu) bizim için bir mutluluktu.

18.45 gemisiyle Taksim mitinginin coşkulu güzel insanlarıyla Beşiktaş'tan döndük.