Sancaklar Camii’ne bisikletle

Cami tasarlamanın temel sorunsallarını, "form"a dayalı güncel mimari tartışmalardan uzaklaşarak, sadece dinsel bir mekanın özüne odaklanarak ele almayı hedefleyen... şeklinde açıklamış mimar Emre Arolat, 2013 tarihli camisini. Pek çok ödüle değer görülen camiye mart ayında Firuzan’la bir keşif turu yapmıştık (*). Bugün de arkadaşlarla birlikte ziyaret etmek üzere yola koyulduk; Mehmet, İhsan ve Nevra ile.

 

(*) Bkz. Keşif Turları; Sancaklar Camii’ne Gecikmiş Bir Ziyaret

Marmaray treninde buluşup, Halkalı öncesi Mustafa Kemal durağında inip göl kenarından başladık pedallamaya. Hava güzel, ne çok soğuk ne de sıcak, tam bisikletlik. Ancak Avcılar sahil parkına geldiğimizde biraz kapar gibi oldu, esen rüzgar üşütüyor. Bir iki yürüyen koşan dışında fazla insan yok. Parkın ortasına yeni bir yapı dikmeye çalışıyorlar, çelik konstrüksiyon. Sanırım belediye buralara tesis-düğün salonu gibi işleri çoğaltmak niyetinde.

 

İlk mola noktamız her zamanki Çınaraltı Cafe. Çaylar 3,5 olmuş. Her şey her gün pahalılaşmakta, akaryakıt fiyatlarına paralel olarak. Okuduğum bir yazıda deniliyordu ki: 2012 yılında İETT’de tam bilet 1,95 TL, 1 USD ise 1,82 TL. O gün bugün dolar %920 artışla 18,57 TL, tam bilet ise 7,67 TL. İktidar kendi belediyelerinde toplu ulaşım ücretlerini arttırırken muhalefete ait belediyelerde bunu engelleyerek belediyeyi zarara uğratmaya çalışmakta. Nasıl bir düşmanlık var değil mi? Zavallılar...

 

Devam ediyoruz. Ambarlı Dolum Tesisleri üzerinden geldiğimiz yoldaki çalışmalar tamamlanmış. Eskiden kısa olsun diye tersten gittiğimiz yola artık gerek kalmamış, süper bir yol yapılmış. Uçarak ilk ciddi rampanın başına geliyoruz. Öyle veya böyle, 2’ye böldüğümüz rampa da çıkılıyor ve Büyükçekmece’ye kadar uzun rampa kalmıyor. Tek, arada kısa ama dik olan hariç.

 

Ve geldik Allah yazısına. Galibi Vakfı İbadethanesi ve Küllüyesi’nin önündeyiz. Firuzan’ın dikkatini çekiyor, ‘küllüye’. TDK bunu ‘külliye’ olarak yazmakta. Burada bir yanlışlık mı var yoksa bilmediğimiz bir durum mu söz konusu? Bir daha gelişimizde soralım bunu.

 

Gürbulak sahiline doğru devam. Hava güzelleşti, şeker tadında oldu. Solumuzda Marmara Denizi, rüzgarın etkisiyle dalgalar kıyıya çarpmakta, yürüme yolunun üzeri ıslanmış. Saatler öğlene yaklaştığından insanlar çoğalmış.

Neydi ne değildi diye okurken öğreniyorum ki bizde bir zamanlar NAZİ diye bir dernek varmış; Nasyonal Aktivitede Zinde İnkişaf. Bilir miydiniz? Şöyle anlatılmış: 1969'da İzmir'de eski Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi (CKMP) üyelerinden ayrılan bir grup tarafından kurulmuştur. Derneğin iki birimi vardı, üyeleri SA üniformaları giydi ve Hitler selamını kullandı. Gündüz Kapancıoğlu'nun 1975'te Milliyetçi Hareket Partisine (MHP) tekrar kabul edilmesiyle grup dağıldı. Ahmet Nesin artıgerçek’te konuyu da içine alan, okumaya değer bir yazı yayımlamış. Bir göz atın derim.

Vikipedi

Gürbulak sahilindeki kıyı çalışması kısmen tamamlanmış ancak halen yıkık durumda olan bölümler var. Ama biten yerler güzel olmuş. Bir bisiklet yolu bile yapılmış. Gerçi yazın yürüyen kalabalıktan o yolda rahat sürülmez. Sürekli kovalaman lazım. Görec’ez. İkinci molamızı burada, Starbucks’da veriyoruz. Sezonunda yer bulamazsın, bugün sıkıntı olmuyor. Sadece kahve sırası uzunca. Bu da tek kasanın olmasından. Gerçi bizim siparişleri karıştırdılar, sütsüz olan sütlü, sütlü olan sütsüz geldi. Tersine işlem oldu : ))

 

Belediyenin önündeki geniş alanda bulunan dev 3teker bisikletin önünde çekilen fotolar sonrası kalabalık bölgeleri geride bırakıp Beylikdüzü’nün arkalarında, göle paralel süren yoldayız. Halen bakir buraları. Ama tepelerden inmeye başlamış inşaatlar. Bir gün gelecek buraları da betonla kaplanmış olacak. Nitekim çıktık-indik tarlaların bahçelerin arasından geçip yapılmakta/yapılmış olan villaların bölgesine. Düşünün, şehirden kaçıp buralara gelip dip dibe oturmak ister misiniz? 

Camiye ulaşmak için uzunca bir rampayı çıkmak gerekiyor, turun 2’nci rampasını. Ama çıktığınızda sizi Sancaklar Camii karşılar. Karşılar diyorum ancak öyle pat diye ortalıkta, kocaman beton bir yapı, hani Sinan’ın yapısını taklit ederek yaptıkları cinsten –Çamlıca Camisine baksanıza nasıl bir garabet- bir şey göremezsiniz. Adeta toprağa gömülü, saklı bir cami. Gösterişten uzak, sade bir ibadethane (**). Bunu algıla(ya)mayan kafalar eleştirmek için İslam kültür ve geleneğinden çok Paganizm, Hristiyanlık, Masonluk, Yezidilik ve Modernizm gibi yabancı inanç ve kültürlerden esinlenmiş ögeler barındıran ‘yeni nesil cami’ olarak lanetleyip, hatta FETÖ ile bile bağlantılı dediler. (***)

(**) Camiyle ilgili ayrıntıları keşif turu yazısında anlattığımdan tekrar etmiyorum. 

(***) Derviş Zaim'in 2016 tarihli Rüya filminin bazı sahneleri burada çekilmiştir. Katkıları için Erim'e teşekkürler.

 

Güzelce bir zamanı mekanın içinde geçirdikten sonra dönüş yoluna başlıyoruz. Bundan sonrası araç trafiği içinden geçecektir. Esenyurt-Küçükçekmece şeklinde pedallıyoruz. Arabalar peş peşe dizilmişler, kenarından geçmeye çalışmaktayız. Kimi uyanıklar güvenlik şeridinden kaçmaya çalışarak önümüzü bloke etmekte. Onu kov-bunu uyar-şundan kaç şeklinde Halkalı tren istasyonundan 1 saatlik yolculuk için son vagona velespitleri yerleştirip turun sonuna yaklaşmaktayız. Sırasıyla: Nevra Yenikapı, İhsan Ayrılıkçeşmesi, Mehmet Feneryolu, biz Bostancı'da iniyoruz.

 

Evin yolunu pedallarken arkadaşım Figen’in tanıttığı bir şarkıcıdan söz etmek istiyorum: Suudi Arabistan'da Sudanlı bir Mısırlı baba ve Etiyopyalı bir anneden dünyaya gelip, beş yaşındayken ailesi mülteci olarak İngiltere'ye taşınmadan önce Sudan'da, ardından Batı Londra'da büyümüş, adı, Etiyopya’nın resmi dili Amharcada "en yüksek" anlamına gelen, Afrika ve Arap köklerinden büyük ölçüde etkilenmiş İngiliz şarkıcı-söz yazarı, yapımcı, çok disiplinli sanatçı ve model olan Alewya, Moses Boyd ile DJ Kent'in Falling şarkısını yorumluyor... (Nasıl ama?)

İngiliz caz davulcusu, besteci, plak yapımcısı, grup lideri ve radyo sunucusu, İstanbul’da da konser vermiş olan Moses Boyd ise apayrı bir yetenek. 

 

 

 

Sancaklar Camii’ne bisikletle: Dudullu-Bostancı-(tren) Mustafa Kemal-Avcılar-Gürbulak-B.Çekmece-Esenler-K.Çekmece-Halkalı-(tren) Bostancı-Dudullu

 

Tur tarihi: 23 Ekim 2022

Alınan yol: 79,34 km
Ortalama hız: 17,4 km/s

En yüksek hız: 53,5 km/s
Bisiklete biniş süresi 4 sa 33 dk, dışarıda geçen süre 10 sa 

En yüksek sıcaklık 26 ˚C, en düşük 15 ˚C, ortalama 19,2 ˚C
Yükselti kazancı (çıkış) 968,7 m, kaybı (iniş) 984,4 m
En düşük yükselti 0 m, en yüksek 188,2 m

 

Garmin yol bilgileri Sancaklar Camii’ne bisikletle

 

Relive yol bilgileri Sancaklar Camii’ne bisikletle

İlginizi çekebilir Büyükçekmece-Ele Kurban, Gürpınar, keşif gezisi, Avcılar, “Barışa Bir Şans Ver”

Türkiye’yi bisikletle gezen...

Mustafa’nın Karadeniz, Doğu ve Ege şivesiyle imtihanı...

Katkıları için Vehbi’ye teşekkürler.

İlginizi çekebilir bisikletle ilgili her şey... (3), Motorun Sorunu, 50’lerin Güzel Hollywood Yıldızları ve Bisikletleri, ‘Vajinayı andıran’: Yeni Kolombiya kadın bisiklet takım formaları tartışmalara neden oldu

Aydos II

Yalova tarafında yağmur olasılığı gösterince meteoroloji, o bölgeye yapmayı düşündüğümüz keşif turunu erteledik. Geçen hafta yaşadığımız yağmur macerasını tekrar yaşamayalım diye :)) Ama her macera, sonrasında önem kazanır, baş tacı olur. Bu da bizim için öyle oldu. Islansak da çok keyifli geçti. Okumak isterseniz > Yalova Keşif Turları: Güneyköy II. O nedenle fazla uzun olmayan ama çok da keyifli bir rota olan Aydos’u seçtik, bakalım ne gibi değişiklikler olmuş?

Biz bize olduğumuzdan hareket etme saatini stresli yaşamıyoruz. Bir yere yetişmek, grupla buluşma olduğunda geç kalmak-bekletmek istemediğimden üzerimde bir gerginlik olur, zamanında çıkmak isterim. Ama bugün rahat bir gün, lay lay lom durumundayız. 8 dedik ama hareketimiz 8 buçuğa doğru oluyor. Hava geçen haftaya göre daha serin. Üzerimde polar yelek var. Ama rüzgarı kesmediğinden biraz üşüyorum. Wind Stopper denilen yeleklerden edinmem lazım. Neyse şimdilik, rampalara gelince ısınırım diye ses etmiyorum.

 

Kayışdağı eteklerinden süren yol çok keyiflidir. Son turda da gözümüze ilişen, kenarda hazır bekleyen TOMA artık demirbaş olmuş. Yani bugün de görüyoruz. Neden, niçin, kim için beklemekte ki? Bu aletleri görmek tedirginlik veriyor. Bir beklenti mi var? Gezi Direnişi sırasında bunlardan çok kaçtık, püskürttüğü sudan ağaçların arkasına saklanarak korunduk. Dolmabahçe’yi hiç unutmuyorum. Nasıl da yüksek bir basınçla geliyordu!

 

Dağ dedim de, Tarihte Bugün’e baktığımda; 9 Ekim 1829’da Friedrich Parrot ile beraberindeki ekip, Ağrı Dağı'nın zirvesine ilk kez tırmanmayı başardığını okumaktayım. Bu nedenle 9 Ekim 1829 tarihi, Türkiye’de dağcılığın başlangıcı kabul edilmekte.

 

Hayatını Rus İmparatorluğu’nun Livonya bölgesinde geçiren Alman doğa bilimci ve gezgin Johann Jacob Friedrich Wilhelm Parrot, bu zirveyi, sadece dağcılık tutkusu için değil, aynı zamanda Nuh’un Gemisi’ni de aramak amaçlı yaptığı söyleniyor. Ağrı Dağı, o gün bugün hem dağcıları, hem de geminin araştırmacılarını kendine çekiyor. “Ne ilgisi var?” diye sorduğunuzu duyar gibiyim. Dünyaca kabul gören inanışa göre Nuh’un Gemisi, Ağrı Dağı’nda bir yerlerde. Bu inanış, dağın sadece sporcuların değil, Hristiyanların da ilgisini çekmekte. Çünkü İncil’in Genesis bölümünde, Nuh’un Gemisi'nin, Ararat Dağları’nın üzerinde durduğu ifade ediliyor. 

Nedense gemiyi bulmak ABD’li astronotları da çok ilgilendirmiş, sık sık aramaya gelmişlerdi (Armstrong, İrvin). Herhalde uzaydan baktıklarında bizim buradan göremediğimiz şeyleri görüyor olmalılar. Kimileri de bu arayışların gemi değil başka şeyler olduğunu iddia eder. Kim bilir?!

 

Yolumuz bizi bir otomobil hurdalığının önünden geçirir. Her seferinde farklı bir araç görürüz kenarında. Bugünse bir çekici ilgimizi çekmekte. Hemen önünde bir anı fotosu alıp devam ediyoruz.

 

Hava kapadı ve serinledi. Yağmayacak diye tahmin edilmişti, umarız yukarıdaki fikir değiştirmez. Uğur Mumcu tarafında asfalt çalışması nedeniyle yollar kazınmış, kanal kanal olmuş. Bu da çok tedirgin edici. Teker sanki buz üzerindeymiş gibi geziniyor. Bir müddet gidip sonrasında kaldırımdan devam ediyor ve Yakacık’ta, dev Çınarların gölgesindeki ahşap masalara kahvaltımızı yapmak üzere yerleşiyoruz. Çaycının çırağı genç Ömer bize iki büyük çay (6-/ad.) getiriyor, yanımızdaki sandviçlerle mideyi rahatlatıyoruz.

 

Aydos’a tırmanılır, sağlam da bir rampadır. Araçlar geçmese sorun değil ama iki yönlü trafik olduğunda kenardan gitmek gerekir ki bu da özellikle dönemeçlerde eğimi %16-17’ye çıkarır. Ancak sonrası iniştir, çevre çok güzeldir, mesire yerleri, kahvaltı mekanları, satıcı tezgahları gelir durur. Ve de Pendik ilçe sınırına girilince, yeni çift gidiş-geliş yolla çok da rahatlar.

 

Bugün sağdan Pendik-Kartal diye sapmıyor, sola, Sultanbeyli’ye yöneliyoruz. Aydos Ormanı’nın eteklerinden sürerek, ara sıra çıkılan, genelde düz veya inilen bir yolla TEM Yan Yol’a kadar gelinir. Bu yan yolunun da karşı tarafı, yani İstanbul’a gidiş yönü düzdür, ama Ankara yönü tepelidir, iner çıkarsın. O nedenle ilk geçitten karşıya ulaşıp düz yoldan İMES’e, Metro’dan alış-veriş etmeden önce yanı başındaki Aslı Börek’te bir suböreği ve iki çayı paylaşıp, sonrasında evin yolunu tutuyoruz.

 

Günü kapatmadan Nijerya kökenli Amerikalı sanatçı Iyeoka’dan söz etmek istiyorum. Adı, Esan dilinde “Saygı Duyulmak İstiyorum” anlamına gelen bu kadife sesli şair sanatçı 3 yıl önce Çanakkale ve İstanbul’da konser vermişti. Şiirlerini Jazz, Blues, Funk ve Gospel ile birleştiren Iyeoka’dan Simply Falling.

Aydos II: Dudullu-Ferhatpaşa-Yakacık-Aydos-Velibaba-Sultanbeyli-İMES-Dudullu

 

Tur tarihi: 9 Ekim 2022

Alınan yol: 40,35 km
Ortalama hız: 16,5 km/s

En yüksek hız: 45,8 km/s
Bisiklete biniş süresi 2 sa 27 dk, dışarıda geçen süre 5 sa 20 dk

En yüksek sıcaklık 24 ˚C, en düşük 16 ˚C, ortalama 17,8 ˚C
Yükselti kazancı (çıkış) 639,4 m, kaybı (iniş) 639,4 m
En düşük yükselti 91,1 m, en yüksek 312 m

 

Garmin yol bilgileri Aydos II

 

Relive yol bilgileri Aydos II

Bölgeye yapılmış geziler Aydos, bisikletle Aydos/Zincirkıran, Korona günlerinde bisikletle kaçamak; Aydos

İlginizi çekebilir Son Dakika Göçbeyli; 5çeyrek, Ballıca: Yağacak mı?/

Yağmayacak mı?, Korona günlerinde bisikletle kaçamak; Bıçkıdere

Yalova Keşif Turları: Güneyköy II

İlkini 3 sene önce yapmışız, gene bir ekim ayında. Çok keyif aldığımızı biliyorum. Harika bir rotaydı. Tekrarlamak istedik, hafızayı canlandırmak için. O günkü gezi notlarını okumak isterseniz > Yalova Keşif Turları: Güneyköy. 

Yalova’nın İstanbul’a yakınlığı, bölgenin güzelliği ve keyfi, yeşilin ve mavinin bir arada olması, yaylası, şelalesi, gölü, ormanı, barajı, kaplıcaları, denizi... saymakla bitmeyecek yerler.

 

Yalova, 1995 yılına kadar İstanbul’a bağlı bir kaza, hızlı bir gelişim sonucu il özelliği kazanır. Günümüzde Marmara’nın önemli kentlerinden biri. Türkiye’nin kuzeybatısında, Bursa ve Kocaeli’nin arasında konumlanıyor. Yalova, yüz ölçümü açısından ülkemizin en küçük ili olarak, toplam altı ilçeden oluşmakta; Altınova, Armutlu, Çınarcık, Çiftlikköy, Termal ve il merkezi.

 

Pendik’ten 9 feribotuna yetişmek için evden erken çıkıyoruz. Önce Bostancı, oradan trenle Pendik. Hızla ilerlemekteyiz sabahın ışıklarında. Şu günlerde hava halen muhteşem. Yazın son günleri, tam da bisikletlik. Pedal basmanın zevk verdiği günler.

 

Feribot biletlerini önceden almıştık, 110 lira iki kişi için. Çıktılarını alıp kapıların açılmasını bekliyoruz. Bir büyükanne (tahmin ediyoruz), bir anne (yabancıya benziyor, hani Rusya-Ukrayna coğrafyası), iki küçük kız (5-7 yaşlarında)... kapanmışlar hepsi. Büyükanne tam olmasa da uyum sağlamaya çalışmış, başını turbanla örtmüş. Diğerleri, kadında kara çarşaf, kafasında da siyah bir kasket, tepeden tırnağa siyahlara bürünmüş. Küçük çocuklar daha ergen bile değiller, çarşafa sokulmuşlar. Diyorum ki: Kadın bir Trabzonlu tutucuyla evli, adam şart koşmuş kadına “Müslüman olacaksın”, kadın da kim bilir başkasını bulamamış -olmalı ki- kabul etmiş. Vah vah...

 

Bisikletleri güvenli bir yere park edip feribotta yerimizi aldık, yanımızdaki çay ve sandviçlerle kahvaltımızı yapmaktayız. 45 dakikalık bir deniz yolculuğu sonrası Yalova’da olacağız. Tarihte Bugün’ü okumayı çok severim. Acaba neler olmuş diye baktığımda bazıları öne çıkmakta: 1187- Selahaddin Eyyubi’nin Kudüs’ü kurtarmasından başlıyor (Haçlılardan elbette), 1836- Charles Darwin’in Galapagos Adalarından dönmesiyle devam ediyor, 1870- Roma’nın İtalya’nın başkenti olması, 1895- Trabzon’da Ermeni isyanı, 1928- Gizli Katolik örgütü Opus Dei’in kurulması, 1935- İtalyanların Etiyopya’ya girmesi, 1941- Almanların SSCB’ye karşı başlattıkları Tayfun Harekâtı, 1950- Charles M. Schulz'un çizdiği Peanuts karikatürünün yayımlanması, 1953- Batı Almanya’nın NATO’ya girmesi, 1957- ODTÜ’nün temelinin atılması, 1992- Tatbikat sırasında ABD uçak gemisinden atılan füzelerle Türk muhribi Muavenet’in isabet alması, 5 denizcinin ölümü... ve daha daha pek çok başka olaylar. Aralarından birini cımbızlayıp çektim: 2 Eylül 1950; Charles M. Schulz'un çizdiği Snoopy isimli köpeğin maceralarının anlatıldığı Peanuts bant karikatürü ilk kez yayımlandı... Burada bizim için Snoopy önemli; zaman zaman sahibi Charlie Brown'dan daha akıllı olduğunu gördüğümüz, kulübesinin üzerinde uyuyan (asla içinde değil), ilginç dostu sarı küçük bir kuş ve Peanuts Çetesi’nin kahramanlarından olan köpek. 

Snoopy’i bilirsiniz, anlatmaya gerek var mı? Kitap aşığı, kitap yazarı, güzel sanatlar koleksiyoncusu... ve daha çoğu. Herhalde okumayan yoktur diye düşünüyorum. 

Havanın yağışlı olma ihtimali var. Hemen yağmaz umarız diye Yalova’dan basıyoruz pedallara. Yolda solda yeni açılmış bir botanikçi (Botanicsera). Vitrinindeki kaktüsler hemen dikkatimizi çekiyor. Hastasıyız kaktüsün. Evde çok sevdiğimiz muhteşem bir ‘Cereus repandus’ türümüz var. Tanıtayım size kendilerini: Büyük dikenli cereus oymağından bir kaktüs türü olup Peru başta olmak üzere Güney Amerika'da bulunur. Ayrıca Dev Lobut Kaktüsü, Çit Kaktüsü, Cadushi, (Wayuu dilinde) ve Kayush gibi adlarla anılır. Ağaç gibi görünüme sahip olan elma kaktüsünün silindirik, yeşilden maviye kadar gövdesi 10 m yüksekliğe ve 10–20 cm çapa ulaşabilir. Sadece bir gece duran ve gece açan çiçekleri bulunur. Meyveleri, yerel olarak "pitaya", ya da Peru Elması olarak bilinir. Meyveleri dikensiz olup mor kırmızıdan sarıya kadar, türe göre değişen rengi bulunan bir kabuğa sahiptir. Yenilebilir beyaz ve yine ufak gevrek tohumlara sahiptir. Olgunlaştıkça meyvesi tatlılaşır. Aynen diğer pitaya türleri gibi meyve vermesi ve çoğalması için iki bitkinin varlığı gerekir, tozlaşmayı ise geceleyin faal durumda olan yarasa, güveler gibi çeşitli memeli ve böcek türleri sağlar... Yaaa : )) 

Termal yolu da ne güzeldir. İki yanı ağaçlarla çevrili. Orman İşletmesi yakınında dev Çınarlar vardı. İnanılası gibi değil bu ağaçların ihtişamı. Yol boyunca kahvaltılık mekanlar dikkat çekici. Rotamız Termal yolundan ayrılıp sırasıyla Kadıköy-Kurtköy ve yaklaşık 20’nci kilometrede Güneyköy şeklinde sürecek. 

 

Gelelim turumuza: Kara bulutlar gelmekte. Kuvvetli de bir rüzgar çıktı. Umuyoruz ki bulutları bizden uzaklaştıracaktır. Ama ne gezer. İnce damlacıklar belirdi bile. Kadıköy sonrası Güneyköy’e kadar sürecek tırmanış başlıyor. Yol aldıkça önceki turdan aklımızda kalanlar canlanıyor. İşte burada beklemiş, şurada durmuştuk... Çıktık çıktık şimdi iniyoruz Kurtköy’e doğru. Bölge köyleri (Kadıköy, Kurtköy, Safran) 1879 yılında başlayan Osmanlı-Rus savaşından sonra Batum yöresinden gelen Laz ve Gürcü göçleriyle oluşmuş diye okumuştum.

 

Hava iyicene ciddi olduğunu göstermeye başladı. Tepemiz simsiyah. Ve Kurtköy sonrası yağacağım saklanın diyor ama biz durmayalım yolda sığınırız diye devam ediyoruz. Beraberinde ciddi tırmanış başlıyor. Haydi bastır Ankaragücü durumları... Bölge muhteşem, bitki örtüsünü genellikle kayın, meşe, gürgen, kızılcık, kestane ve ıhlamur ağaçları oluşturmakta. Geniş yapraklı ağaçların hakim olduğu bu kısımda, iğne yapraklı ağaçlar oldukça az derken ciddi bir sağanak inmeye başlıyor. Gidilecek gibi değil. Ağaçların altına sığınıyor yağmurlukları giyiyoruz. Ama öyle böyle değil. Yoldan sular akmaya başlıyor, ayağımızın altındaki toprak çamurlaşıyor. Ne edelim, buraya kadar geldik dönelim mi? Yok devam diyor Firuzan. Biraz hafiflemeye başlayınca tekrar bisikletlerin üzerine çıkıyor ve tırmanmaya devam ediyoruz. Sıkı eğimler var ama. %19’u bir ara gördüm desem inanır mısınız? Neyse uzatmayayım, yağmur şiddetlenince ağaç altına giriyor, kesilince tekrar yola koyuluyoruz. Üstümüzdekiler yavaş yavaş su geçirmeye başladı bile. Ağaçların altı da tam korumuyor ama en azından daha az düşüyor sular üzerimize. Çıktık çıktık çıktık, 438 metre ile zirveye ulaştık. Hemen belirteyim, rampa seviyorsanız biçilmiş kaftan bu yol. Hele de yağmurda, yeme de yanında yat durumları...

 

Muhteşem bir yerdeyiz. Sis de bastırdı. Gizemli bir coğrafya oldu. Kimsecikler yok, ormanın sakinleri dışında, onları da göremiyoruz. Yağmurun ağaçlara, dallara, yapraklara vurdukça çıkardığı ses bir melodi gibi yankılanıyor. Böyle etrafı süzerken uzaklardan gelen bir gürültü, acaba sisin içinden ne çıkacak diye bir beklenti. Birden araba farları beliriyor ve bir kamyonet büyük bir hızla, suları sıçratarak yanımızdan geçiyor.

 

Şimdi Güneyköy’e doğru iniyoruz. Yollar artık su ve çamurla kaplı. Asfaltın durumu da çok iyi değil, zamanla kanallar açılmış, çukurlar oluşmuş, dikkatlice inmek zorundasın. Ama çoğu gitti azı kaldı derler ya, birazdan Güneyköy’ün ilk ışıkları, yani evleri görünmeye başlıyor.

 

Köy 1896'da Dağıstan'dan gelen göçmenler tarafından kurulmuş. Köyün ilk resmi adının 1899'da Almali ya da Elmaalanı olarak verildiği başbakanlık arşivlerinde görüldüğü, Almali ismi kullanılırken, Sultan Reşat'ın köye gelmesi ve köyü çok beğenerek buraya bir çeşme yaptırmasından sonra 1910 yılında adı Reşadiye olarak değişir. 1934'te İstanbul sınırının en güney kıyısında yer alması nedeniyle Güneyköy adını alır. Eski dönemlerden bu yana köy, tarihi dokusunu ve güzelliklerini korumakta. Genel yönüyle oldukça zengin bir kültüre sahip olan Güneyköy Yunan istilasına uğramış ve halkı üç yıl Geyve ve Adapazarı yöresinde yaşamış. Çok azı köyüne geri dönmüş.

Dağıstan Sofrası; sırf iki kız kardeşin muhteşem yemeklerini tatmak için bile buralara tırmanılır. Hinkal (patatesli) ve gözleme (kabaklı) ısmarlıyoruz. Yanına ayran. Yani ne desem, anlatmakla olmaz, tatmak lazım. Öylesine bir lezzet.

 

45 dakika kadar bir zamanı köyde geçirip ayrılıyoruz. Ama hinkaldan da (dondurulmuş) ev için almayı ihmal etmiyoruz : )) Dönüş daha çok yokuş aşağı artık, ve daha kısa. İç yoldan gitmeyelim, yol üzerindeki taş ocağının önü yağmurdan batmıştır diye anayola, yani Süpürgelik Rampası’na yöneliyoruz. Gene orman içinden süren yolumuz bizi 3 km sonra anayola çıkarıyor. Sağa sapıyoruz. (Nasıl olur ki dedirtecek bir yanlışı burada yaptığımızı sonradan öğreneceğiz!)

 

Yağmur şiddetli olmasa da sürmekte. Yokuş aşağı inen yolun güvenlik şeridinden, Firuzan önde ben peşinde hızla inmekteyiz. Yanımızdan geçen araçlardan sıçrayan sular üstümüzde. Bir de yakın geçtiklerinde, özellikle ağır vasıtaların rüzgarı sarsıyor. Bisikletin üzerine iyicene kapanmazsan düşebilirsin. (...) İndik indik ve sürprizle karşılaştık. Yol kenarındaki levha ‘Orhangazi 3’ demesin mi?!

 

Anladınız herhalde? Ters yöne gitmişiz, Yalova yerine Orhangazi’ye gidiyoruz. Yani ne desem, büyük bir “yuuuh” çekiyorum kendime. Ne etsek? Orhangazi’den Mudanya mı yapsak, oradan mı dönsek, yoksa İznik’e gidip bir gün orada mı kalsak? Evdeki hesap birden bozuluyor. Ama sakinleşip mantıklı düşününce geldiğimiz 5 km.yi geri tepip Yalova’ya inmek gene de en kısası ve akıllısı.

 

Orta bölümü atlatıp yolun karşısına geçip indiğini tekrar çıkmak, tepe noktasına gelip ardından Yalova’ya doğru bisikleti salmak... vızır vızır arabaların yanından. Yağmur çamur, battı balık durumları... Ve 13 km sonra Yalova’dayız.

 

Bu yanlış sapış olmasaydı 14 gemisine yetişiyorduk, şimdi 15’e kaldık. Ben bilet almaya, Firuzan kurulu pazarı gezmeye gidiyor. Dönüş gelişten pahalı, 133 lira. Feribota binmeden yakındaki kahvede içilen çay (7-) ve 45 dakika sonra Pendik’teyiz.

 

Hava açmış, güneş bulutların arkasında ara sıra yüzünü gösteriyor. Trene binmeyelim pedallayalım diye sahildeki bisiklet yolundan dönüyoruz. Yağmurdan dolayı neyse fazla bir kalabalık yok. Ama gene de bisiklet yolunda yürüyenleri uyarmak gerekiyor. Ani bir hareketle adam üzerine dönebiliyor. Yolda Çiğdem’e rastlamak günün ikinci sürprizi oluyor. Ayaküstü hasret giderip Maltepe ve Başıbüyük üzerinden evin yolunu tutuyoruz.

 

Sayfayı kapatmadan, 1992 yılında Deniz Kuvvetlerine bağlı Muavenet muhribinin ABD uçak gemisinden atılan füzelerle vurulması olayı (5 ölü 22 yaralı). Vikipedi’de okuduğumuza göre: ABD’nin "Geminizi batırdık, özür dileriz" açıklaması, 'Sea Sparrow' füzelerinin ateşlenebilmesi için altı ayrı karara ihtiyaç olması, ayrıca bu işlemlerin ayrı ayrı odalarda bulunan personel tarafından yapılmakta olması nedeniyle, füzelerin peş peşe kazayla ateşlenmesi kamuoyu tarafından inandırıcı bulunmayıp kasten yapıldığı düşünüldü. Bu elim olaydan sonra ABD Türkiye'ye sekiz adet Knox sınıfı fırkateyni tazminat olarak verdi (*). Knox sınıfı fırkateynler daha önce de Türkiye'ye teklif edilmiş ve bakım masrafları ve ömürlerinin dolmuş olması nedeniyle kabul edilmemişti. Prof. Dr. Hasan Köni tarafından aktarılan bilgiye göre emekli Tümg. Osman Pamukoğlu döneminde Kuzey Irak'ta icra edilen terör operasyonu sırasında Türk askerlerine ateş açan iki ABD helikopteri karşı ateşle düşürülmüş; buna mukabil olarak da TCG Muavenet'in batırılması, düşen iki adet ABD helikopterine karşılık yapılmıştır... denilmiş.

Vikipedi

 

(*) 5 cana karşılık 8 fırkateyn!

Son [bisikletle]Türkiye: İç Anadolu, Türkiye’nin Tahıl Ambarı turumda gene sıkça dinlediğim, yol boyunca kafa radyomda çalan King Crimson grubunun muhteşem müziğini burada dinletmek istiyorum: Starless.

50 yılı aşkın King Crimson tarihini izleyen bir biyografi Pete Tomsett tarafından kaleme alınmış: Fifty Shades of Crimson. Tomsett, Robert Fripp ve King Crimson müziğinin, özellikle aynı dönemde filizlenen bazı diğer gruplara oranla hak ettiği yeri elde edemediğini gördüğü için bu kitabı yazmış. “Progresif rock’ın muazzam yükselişini tetiklediler ve birden fazla kez müzik tarihinin akışını gerçekten değiştirdiler” diyor. Kitabında Crimson’ın Genesis’den Yes’e, Radiohead’den Roxy Music’e birçok farklı türden gruba nasıl esin verdiğini de ayrıntısıyla anlatıyor.

 

Yalova Keşif Turları: Güneyköy II: Dudullu-Bostancı-(tren) Pendik-(gemi) Yalova-Güneyköy-Yalova-(gemi) Pendik-Maltepe-Dudullu

 

Tur tarihi: 2 Ekim 2022

Alınan yol: 80,12 km
Ortalama hız: 17,8 km/s

En yüksek hız: 54,4 km/s
Bisiklete biniş süresi 4 sa 29 dk, dışarıda geçen süre 10 sa 10 dk

En yüksek sıcaklık 28 ˚C, en düşük 16 ˚C, ortalama 22,1 ˚C
Yükselti kazancı (çıkış) 1227,9 m, kaybı (iniş) 1247,4 m
En düşük yükselti 0 m, en yüksek 438,3 m

 

Garmin yol bilgileri Yalova Keşif Turları: Güneyköy II

 

Relive yol bilgileri Yalova Keşif Turları: Güneyköy II

Bölgeye yapılmış geziler Yalova’nın tepe köylerine bisikletle..., Yalova Keşif Turları: Armutlu

İlginizi çekebilir Günübirlik Mudanya-Sudüşen-Yalova... Zafere Doğru, Zerzevatçı’ya Gider İken Aldı Da Bir Yağmur/Şeker Çocuk Uykudan Uyanmış Gözleri Mahmur, Delmece