İzlediğim kadarıyla halen ise yarar bir birliktelik çıkmıyor. Sürekli birbirini alt etme gayreti, diğerini suçlayan, ben popülerim, sen aristokratsın diyerek ötekileştirmeye çalışan, ben bu kadar senedir varım, sen yenisin gibi yıllar üzerinden kıdem elde etmeye çalışan, ben geldim şunlar oldu, o gitti iyi oldu gibisinden kişisel egoyu tatmin etmeye, karşıdakini küçük görmeye yönelik ve bisikletin gereksinimlerine somut-elle tutulur hiçbir şey söylemeyen laflar.
Geçmişte herhalde çok yanlış şeyler olmuş ki unutulamıyor ve bu nedenle de bisikletçiler kendilerine yakın bulduklarıyla beraber hareket etmek istiyorlar. Kimi bir topluluk altında, kimi bir platformda, kimisi dernek veya başka bir oluşum içinde. Ama şu besbelli ki herkes bisiklet adına birşeyler yapmak istiyor. Bu durumu kabul ediyorsak yapılması gereken, bu farklı grupları ortak projelerde biraraya getirmenin yolunu aramak. Gruplar arasında eşgüdüm sağlamaya çalışmak ve güç birliğini oluşturmak.
Şimdi 7 Haziran’ı “Bisiklet Günu” olarak ülke genelinde kutlama düşüncesi, herkesin herhalde hemfikir olduğu bir proje. Bunun öncülüğünü İstanbul yaparsa ve o gün İstanbul’a gelemeyenler de kendi kentlerinde bu günü kutlarlarsa medya için de güzel bir haber malzemesi olur, bizler için de.
Önümüzde fazla zaman yok, 2,5 ay çabuk geçer ve hazırlıksız yakalanırız. Bir an evvel grupların bir araya gelmesi lazım. Düşüncem tarafsız bir kişinin yönetiminde ve ortamında her grubun birer temsilciyle katılacağı bir toplantının düzenlenmesi. Ve bundan sonraki adımların da yüz yüze konuşularak atılması. En azından bir projede beraber hareket etmeyi sağlarsak gerisi gelir düşüncesindeyim.
Bakınız:
