b i s i k l e t l e: Göçbeyli, “Yoldan Dönenin Pedalı Kırılsın”

1 Mart 2016

Göçbeyli, “Yoldan Dönenin Pedalı Kırılsın”

Yağdı yağacak, oldu olacak derken şubat sonuna geldik. Pazar gününe bir türlü uygun düşmedi havalar. Nedense güzel günler hep hafta içinden çıktı. Ama bu pazar havaların kokusu izin verdi. Uzun bir rota seçtik; Göçbeyli. Gidiş geliş 100+ km. Tamamı asfalt, fazla da rampası yok. Hele de dönüş; neredeyse tamamı Sabiha Gökçen önünden iniş.

9.15 Bostancı’dan start aldık. 11 kişiyiz. Bugün aramızda yeni bir arkadaşımız var; İnci. Uzundur görüşülmemiş olunduğundan anlatılacak çok şey var. 2’li 3’lü gruplar halinde sahil kenarından Pendik’e pedallıyoruz. Hava kapalı. Sözüm ona parçalı bulutlu olacaktı. Hiç öyle sıcak da değil. Ama öğleden sonra değişeceğini söylüyor Levent. Havayı koklayan adam olarak meteorolojik konularda ona danışıyoruz.

Bisikletli sayısı her geçen gün artmakta. Bugün de sahil yolunda oldukça fazla görüyoruz. Ama dikkat, kontrolsüz gelen de çok. Çarpışma riski fazlalaşıyor.

Pendik’te Varujan ile buluşacağız. Onun katılma noktası bu yönde hep Pendik oluyor. İhsan önden gitmişti, yer tutmuşlar bile.

2 masa etrafına dizilip kahvaltımızı ederken bolca sohbet fırsatını da değerlendiriyoruz. Konular haliyle bisiklet etrafında dönüyor. Ama zaman zaman günlük siyasete kaymıyor da değil. Politikacıların her gün ettikleri laflar, ülkenin içine düştüğü durum, gelen ölüm haberleri... Herkes kaygı içinde.

Selfiler çekiliyor. Evet, TDK Bilim Kurulu "selfie" sözcüğünün Türkçe karşılığını "özçekim" olarak belirlemiş. Ancak bu tutku yeni değil. 1909 yılında da “selfie” çekiliyormuş. Ne var ki Amerikan Psikologlar Derneği 'selfie'nin ve bu fotoğrafları sosyal medyada paylaşmanın ruhsal bir bozukluk olduğunu resmi olarak duyurmuş. Dernek Şikago’daki yıllık yönetim kurulu toplantısında bu zihinsel bozukluğu ‘selfitis’ olarak adlandırmış ve kendi fotoğrafını çekip sosyal medyada paylaşmanın obsesif kompülsif bir eğilim ve özgüven eksikliğini gidermenin bir yolu olarak tanımlamış. 3 seviyesi varmış:

1- Borderline selfitis: (Sınırda) Kişinin kendi resmini en az günde üç kez çekmesi ama sosyal medyada paylaşmaması.

2- Acute selfitis: (İleri düzeyde) Kişinin kendi resmini günde en az üç kere çekmesi ve her birini günde 3 kere sosyal medyada paylaşması.

3- Chronic selfitis: (Kronik) Kontrol edilemez bir biçimde kişinin kendi fotoğrafını gece gündüz sürekli çekmesi ve günde altı kereden fazla bu resimleri sosyal medyada paylaşması.

Sabah

Özçekim, 1909

12 kişi (Serhan, Levent, İhsan, Nurhan, İnci, Ali, Gültekin, Mustafa, Varujan, Haluk ve biz) hızla yola koyuluyoruz. Pendik’i geride bırakıp Sabiha Gökçen yönünde güvenlik şeridinden devam ediyoruz. İleride bir trafik ekip otosundan inen polis bize doğru gelmekte, durmamızı istiyor. Türkçe biliyor musunuz? – Evet. – Nereye gidiyorsunuz? – Göçbeyli. – Bu yolda gidemezsiniz! – Nasıl, yasak mı? – İleride otoyol başlıyor, giremezsiniz! – Tamam girmeyeceğiz zaten. Biz güvenlik şeridinden gidiyoruz. – Dikkat edin, adamlar bir makas atar, alıverir... Ayaküstü bir konuşma. İyi niyetliler. Bizi herhalde yabancı sandılar, uyarmak istediler diye düşünüyorum.

Ara fazlasıyla açılınca, ön-arka, kenarda bekleşip tekrar toplu olarak devam ediyoruz. Bu şekilde benzincide verilen bir ihtiyaç ve lastik şişirme sonrası Akfırat önünden köpekler diyarından geçerken solda Firuzan’ın işaret ettiği bir geyik çiftliğini hayret ve şaşkınlıkla izliyoruz. Uzaktalar, bayağı da varlar. Herhalde buraların bâkir olduğu dönemden kalmış bir çiftlik. Ama damperlilerin taşıdığı hafriyatla yakın zamanda ne geyik, ne çiftlik, ne bekaret kalacaktır.

İstanbul’un bu tarafı gene de oldukça sakin. Halihazırda fazla yerleşim yok. Göçbeyli İstanbul’un sebze ihtiyacını karşılamakta. Neredeyse her yer sera. Tepeden baktığınızda bembeyaz bir coğrafya görüyorsunuz. Naylonlar güneş altında pırıl pırıl parlıyorlar.

Öğlen yemeğini Göçbeyli’de yiyoruz. Çoğunlukla yanımızdakilerden. Ama isteyen burada gözleme de yiyebilir. Nitekim İnci ve İhsan’ın tercihleri bu yönde. Çaylar halen 1 lira. İstanbul’un çoğu 1 liralık yerler 1,25 yaptı bile. Çaycımız güler yüzlü, eli açık bir kimse. Sohbetlerimize devam ediyor, vaçapta fotograf paylaşımını, omuzlara yapılan masajların faydasını, torrent indirmesini, paket lastiğinden el freni yapmasını öğreniyoruz.

Bilin bakalım size bir soru: Dünyanın bir küre olduğu...

A) M.S. 1500 dolaylarında ilk yerkürede gösterilmiştir.

B) Antik Yunanlar tarafından biliniyordu.

C) Katolik Kilisesi tarafından 1879 yılına kadar inkar edilmiştir.

Ayrılmaya az kala Kudret ve arkadaşlarıyla da ayaküstü laflamaca ve artık dönüş yolundayız. Hava da yavaş yavaş serinlemeye başlıyor.

P. Ofis’te İhsan’a güle güle deyip Pendik’e pedallıyoruz. Burası Varujan için ayrılma noktası. Maltepe Beltur’da içilen bir saleple enerjimizi tekrar kazanıp Bostancı’da arkadaşlara veda edip karanlıkta evin yolunu tutuyoruz.

Bizde var 115, ama Gültekin 156, Serhan ve İhsan 123 yapmışlar. Kısa günün kârı.

Haydoy’a yapılan bağışlar için çok teşekkürler.

Yukarıdaki sorunun cevabı A ve B: İnsanların Ortaçağ’da Dünya’nın düz bir tepsi olduğuna inanıyor olmaları, aslında Aydınlanma Çağı’nda ruhban sınıfıyla dalga geçmek için uydurulmuş bir hurafedir.

GEO 02/16