b i s i k l e t l e: [bisikletle]Türkiye: Kommagene Krallığı (Saimbeyli-Tufanbeyli)

15 Ağustos 2018

[bisikletle]Türkiye: Kommagene Krallığı (Saimbeyli-Tufanbeyli)

13 Ağustos 2018, Pazartesi / Saimbeyli – Tufanbeyli, 38 km. (37. gün)

Pencere açık uyuyunca ezan sesinin bombardımanına maruz kalıyorsun. Yapılacak bir şey yok. Sesi dibine kadar açın diye direktif verildi herhalde. Tüm hoparlörler çatlarcasına/patlarcasına açık. Yolum uzak olmadığından ağırdan toparlanıyorum. Dünden kalan peynir-ekmekle kahvaltı da ederim. Öncesinde meyveli yoğurdu yiyorum. Eşyalar sokağa çıkartılıp bisiklet de yüklenirken bir bakıyorum ÖE’den bisikletiyle biri çıkıyor. Aaa... Şaşırıyorum. Tabii hemen sohbete başlıyoruz. Buralı Murat Bey. İşe gidiyor. Cezaevinde Bilgi İşlem’de çalışıyor. Ne güzel. Abisi Kilyos’ta oturuyormuş, o da bisikletçi. Sohbeti derinleştiriyoruz, ben kahvaltı ederken. İşinden ettim sanırım. Bir hatıra fotosu çekip yollarımıza gidiyoruz (09.55). Bugün Tufanbeyli, 35 kilometrelik bir mesafede. 1000’den 1500’lere çıkacağım.

13.08.1792 - Fransa Kralı

XVI. Louis "Ulusal Mahkeme"

tarafından tutuklandı ve halk

düşmanı olarak ilân edildi.

978 metreden başladım. Hava serin, 20,6 derece. Yelek üstümde. Saimbeyli’den çıkışta başlıyor rampa. 9 kilometre boyunca ortalama %6-7, bazen 9, bazen de 13 oluyor. Karşıdan gelen araçlar var. Sabahın erken saati. Arada beni sollayanlar. Gölge kısımlar oldukça serin. Ara sıra güneşe girince ısınıyorum. Çok güzel bir coğrafyadan gene geçmekteyim. Bu bölge harika. Solumda derin bir vadi. Obruk Şelalesi sapağı geçiliyor. Şelale yolunun stabilize olduğu söylendi. Çok fazla ‘pick-up’ denilen kamyonetler var yolda. Hepsi de beyaz nedense. (Türkiye’de beyaz araç sayısı %63’ün üzerindeymiş.) Bir de steyşin Toros’lar halen kullanılıyor buralarda.

9,3’üncü kilometre, saat 8.50 ve Obrukbeli Geçidi geliyor, 1480 m. diyor rakım için (Garmin’e göre 1473 m.). Hemen fotolar alıyorum. Biraz nefesleniyor, temiz havayı derin derin içime çekiyor etrafı izliyorum. Sessizlik hüküm sürüyor. Arada geçen araçlar bunu bozmasına karşın, muhteşem bir yerdeyim. Dikkatle etrafıma bakınıyor, acaba buraya özgü ‘Saimbeyli Mavisi” kelebeğine rastlayabilir miyim? Yol kenarları, taşlık ve kayalık alanlarda görülürmüş. Temmuz ve ağustos aylarında uçmakta olduğu söyleniyor. Bunun yanında Türkiye’de tespit edilen 400 kelebek türünden yaklaşık 180’i Saimbeyli de görmek mümkün denilmekte.

Çok güzel bir düzlüğe çıktım, 1467 metreler burası. Toros dağlarının arkasındaki plato boyunca ilerliyorum. Dümdüz, hafif bir eğim. Pedal çevirmeme gerek bırakmıyor. Ağır ağır kayıyorum. Rüzgar karşıdan esiyor. Ağaçlar uzaklara çekilmiş. Ortalık boş. Dağlar sarmış etrafı. Foto-video çekerek sürüyorum. Arada dikleşiyor daha hızlı iniyorum. 25 kilometre kadar yolum kaldı. İleride solda dağ yarılmış, parçalanmış. Yaklaşınca ne olduğu belli oluyor, taş kırıyorlar. Mıcır elde etmekteler. Kamyonlar dolduruluyor, büyük bir toz bulutu yayılıyor etrafa.

[e] 18,9 km/09.26/%60 harcandı.1458 metredeyim. Yol tek şerit, 2’nci sınıf asfalt. Ama sıkıntılı değil. Tepelerde mavi çadırlar görülmekte. Daha doğrusu mavi plastik malzemeyle kaplanmış kulübeler. Çobanların yeri olsa. Çünkü hemen yakınlarında ağaçla çevrilmiş hayvan barınakları var.

Tufanbeyli öncesi soldan Doğanbey üzerinden Develi’ye de gidiliyor. Daha uzun bir yoldu, 100 kilometre gibi. Ben yolu böldüm. Tomarza’ya da uğrayacağım. Doğanbey yolunun manzarasının da çok güzel olduğu söylendi. Hatta Alevi köyleri varmış yolda. Misafir ederler seni dediler. Belki de başka bir sefer o yolu kullanırım.

Ekili alanlar geliyor. Sulanıyor da. Tanıyamadım ama bu sebzeyi. Bolca yeşil yaprakları var. Ancak lahanayı tanıdım. Koca bir tarla doluydu. Kocaman olmuşlar. Pınarlar köyü geldi, Tufanbeyli’ye 4 kilometre kaldı. Bataryamın da sonu geldi. Şimdi gene 500 metre için değiştirmek zorunda kalmak istemiyorum. Eco’yla kullanmaya çalışıyorum düz yerlerde.

Kısaca tarihçesine bakacak olursak Tufanbeyli ilçesi 23 Nisan 1958'e kadar “Höketçe” adıyla bir bucak merkezi. Bu tarihlerde Saimbeyli ilçesinden ayrılarak “Mağara” adını alır ve ilçe olur. 1967 yılına kadar bu isimle belediye teşkilatı bünyesinde kalan ilçenin adı, Kurtuluş Savaşı sırasında bölgede Kuvay-ı Milliye birliklerine önderlik yapmış olan Osman Tufan Bey'e duyulan büyük saygı dolayısıyla “Tufanbeyli” olarak değiştirilir. Tarihi önemine bakacak olursak barışın doğduğu şehirdir Tufanbeyli. Şar (Komana) Kutsal Kenti, Ala Kapı, Kırık Kilise, Bizans Kilisesi, Gala Tepe, Yassıpınar Höyük, Bastamba, Küçük Sarı Fakı Höyük bölgedeki önemli tarihi yerler.

Tufanbeyli ÖE’den önce iki otel var. Onların da odalarını görmek istiyorum. ÖE müdür yardımcısı Mustafa Bey, tek kalırsam 60 lira deyince biraz sıkıldım. Bakalım nasıl bir odası var ÖE’nin 60’a?

İlkin April Otel geliyor, 80,- O.K. Merkeze az uzak, şehir girişinde. Düzgün gözüküyor. Genelde oteller 80 civarında çıkıyor. Merkeze girip Kardeş Otel’e de uğruyorum. Burasının standardı düşük. 60’lık oda idare eder. Banyosu temizdi. 45’lik ise tek yatak, duş-WC balkona konulmuş. Sonradan uydurulmuş anlaşılan. Yok, el aleme karşı işinizi görmüyorsunuz. Perdesi var :)) ÖE ise bir binanın 3’üncü katı. Altında MYO, yanında İlçe Emniyet Müdürlüğü bulunuyor. Velespiti dış kapıda bir yere dayayıp çıkıyorum ÖE’ye. Müdür Mehmet Bey geliyor yanıma. Haftalar önce telefonda konuşmuştuk. Hatırlatıyorum kendimi. Bu fiyat politikasını soruyorum. Normalde 30 lira. Oda kapatınca neden iki katı oluyor? Genelde %50 koyuyor diğerleri. Anlatıyor; her ÖE fiyatını kendi belirliyormuş. Özelliklerine göre bir taban ücreti belirlemiş MEB... Neyse uzun lafın kısası; yer olduğundan benden sadece 30 lira alacaklar, kahvaltı dahil. Oda da fena değil. Saimbeyli’den daha iyi. Orası 50 almıştı.

Kayıt sonrası odanın temizlenmesini bekliyorum. Ve yerleşim başlıyor. Rutin işler sırayla... Sonra duş ve istirahat. Biraz haberler, dolar uçuyor, tutamıyorlar. İzlenen yol büyük eleştiri alıyor, içte ve dışta ama çok bildiğinden laf anlatılamıyor zat-ı muhtereme.

Uyandım, saat 2’yi geçmiş. Çıkıp karnımı doyurayım. Sofra lokantası: az az kuru, pilav, yoğurt = 15 lira ile hal oluyor.

Çıkmışken biraz dolanayım. Anayoldan ayrılıp bir iki sokağa giriyor, fotolar çekiyorum. A101’den aldığım çikolatayı yerken etrafta gördüklerimi fotoğraflıyorum. Küçük sanayinin olduğu kıraathanede kahve sordum. “No kayve.” Bir sodayla önümüzdeki günlerin yerlerini ayarlamaya çalışmaktayım. Ancak durum biraz vahim gözüküyor. Bayram nedeniyle Nevşehir ve çevresi dolu. Otobüsler dolu. Sanırım program değişikliği yapmak zorunda kalacağım. Belki de erken bitireceğim turu.

Odaya dönüp bulduğum günlere otobüs rezervasyonunu yaptım. Ya bayram başlamadan döneceğim ya da bayram ortasına kadar bekleyeceğim. Belirsizlik sevmediğim şey. En iyisi erken bitirmek olacak. Haberler hiç de iç açıcı değil. Kur fırtınası: ABD ile yaşanan Rahip Brunson krizinin ardından başlayan TL’deki erime dün gece yeni bir rekor kırdı. Asya piyasalarının açılmasıyla dolar 7,2372 seviyesini gördü, daha sonra ise 7,0742’ye geriledi. Kapıdaki Tehlike: Türkiye sınırındaki İdlib, Suriye ordusu tarafından kuşatılarak gerilimin yeni adresi oldu.

Cumhuriyet

Hava serinledi, kararmadan biraz daha dolaşayım. Düğün hazırlığı yapılmakta. Sandalyeler diziliyor. Cumartesi de burada güreşler yapılmıştı. Kalabalık vardı herhalde. ÖE’de yer yoktu mesela. İlginç bir şekilde bir iki kadın şoför görüyorum burada. Dolaşırken Atiye Hanımın Yeri diye bir işletmede Türk kahvesi buluyor bir sadeyle oyalanıyorum (5,-). Serinlik kendini daha fazla belli edince ÖE’ye döndüm. Bugünlük bu kadar.