b i s i k l e t l e: [bisikletle]Türkiye: Çoruh Nehri Boyunca (Yıldızeli

22 Ağustos 2017

[bisikletle]Türkiye: Çoruh Nehri Boyunca (Yıldızeli–Tokat) -B-

21 Ağustos 2017, Pazartesi / Yıldızeli – Tokat, 60 km (22. gün) -B-

Blogspot sınırlı alan tanıdığından günün gezi notları bölünmek zorunda kalınmıştır. Öncesi için lütfen tıklayın.

Saat 3, çıkıyorum dolaşmaya. Turizm Ofisi’nden alınan broşürlerle sürdürüyorum Tokat’ın keşfini. Pirhan Lokantası sadece kebap üzerine. Cumhuriyet Meydanı’nda, Akbank yanında sulu yemekçi var deniliyor. Yolumun üzerindeki vilayete de uğrayıp İl Turizm Bürosu’ndan daha etraflı harita-broşür toplayıp lokantayı buluyorum. Yemek Dünyası, self service. Az bulgur+taze fasulye+açılı ezme+ayran=16 lira tutuyor. Yedikten sonra (bugün pazartesi olması nedeniyle tüm müzeler kapalı) camii-hamam şeklinde gezmeye devam ediyorum. Önce Saat Kulesi, sonra hemen yanındaki Behzat Camide üç yaşlıyla sohbet. 81-70-67’likler. Ondan bundan laflamalar. Kurban eti, sigaranın zararı, Allahın emri, kader, kısmet...

Tokat’ın Saat Kulesi 1902 yılında Belediye Başkanı Mütevellioğlu Enver Bey ve Mutasarrıf Bekir Paşa'nın öncülüğünde Tokatlılar tarafından üç katlı olarak yaptırılmış. 1915 yılında bir kat daha eklenenince kule 33 metre yüksekliğe ulaşmış. Şehri boydan boya geçen Behzat deresi kenarında yer alan cami ise 1535 yılında Hacı Behzat-ı veli adındaki bir kişi tarafından yaptırılmış. Kesme taştan kare planlı ve tek kubbeli. Ön tarafındaki iki katlı son cemaat yeri Sultan II. Abdülhamit devrinde eklenmiş. Kesme taştan tek şerefeli bir minaresi var.

Haberler, Netfotograf

Yeşilırmak’a doğru giden ana caddesinde, Gaziosmanpaşa Bulvarında, yürümekten yorulmuş bacaklarımı biraz dinlendirmek üzere, bulduğum bankta oturmaktayım. Yanıma oturan iki beyle, emekli imamlar, başlayan sohbette öğreniyorum, birisinin İstanbul Bağcılar’da eczanesi olan kızı var. Ekimde geleceğim İstanbul’a diyor. Sormak isterdim kendilerine, bu iktidar hakkında ne düşünüyorlar? Ezan sesinin bu kadar yüksek duyurulması, dinbazlık...

Broşürleri ÖE’ye bıraktım, Yeşilırmak’a doğru tekrar yürüyüşe geçtim. Gelen köprü çok etkileyici, 5 kemerli, 1250 tarihli Hıdırlık-Yeşilırmak Köprüsü. Selçuklu eseri. Halen, bıkmadan usanmadan iki yaka arası ulaşımı sürdürmekte. Hemen yakınında Şeyh Meknun Zaviyesi var. 13’üncü yüzyılda, yanındaki imaret ile birlikte Mesut bin Keykavus tarafından yaptırılmış. Tarihi eserlerde dikkat ettim, hepsinde kare kod var. Okutarak eserler hakkında bilgi edinebiliyorsun. Çok iyi düşünülmüş.

Tokat’ı keşfetmeye devam, oraya gir, bu sokağı gör, şuraya bak... şeklinde hava kararana kadar. Taş Han, 1614 tarihli bu Osmanlı şehir hanının avlusu çay bahçesine dönüştürülmüş. Boş bulduğum bir masaya oturup, hanın ikinci katında uçuşan rengarenk yazmaları seyrederek kahvemi yudumluyorum. Oldukça çok insan var, gençler ağırlıkta. Sanırım bir buluşma yeri aynı zamanda burası.

Gitmediğim yönlerde, sapmadığım yollara girip keşfime devam ediyorum. Fazla da merkezden uzaklaşmak istemiyorum. Ayaklarım ağırlaştı. Acıktım, ne yesem? Menemencide bir türlü aşçıyı bulamıyorlar, çekip gidiyorum müesseseden. Bir pide, bu üçüncü olacak. Uzundur bu kadar sık yememiştim. Çökelikli de güzel oluyor ama. Ancak işletmede her şey tükenmiş, ayran yok, kırmızı biber yok... Yarın tamamlayacaklarmış. Bazen müşterimiz çok oluyor, her şey tükeniyor, bazen olmuyor elde kalıyor. O nedenle fazla almıyoruz, haftadan haftaya. Zaten yakında askeriye ve üniversite olmasa işler de iyi değil. Gençler AVM’nin oradaki yerlere gidiyor, orada yiyorlar diyor Taşfırın Restaurant’ın sahibesi.