b i s i k l e t l e: [bisikletle]Türkiye: Lidyalıların İzinde (Fethiye III)

29 Mayıs 2018

[bisikletle]Türkiye: Lidyalıların İzinde (Fethiye III)

28 Mayıs 2018, Pazartesi / Fethiye III (30. gün)

Ev ahalisinin uyandığını fark ettiğimde ben de kalkıyorum. Gerçi erken uyanıyorum ama gene yatınca 9’a kadar uyumuşum.

Kahvaltı sofrasında Uzak Doğu bisiklet turu nasıl olur önerisi geliyor Figen’den. Paramı oraya harcamak istemiyorum diyorum. Ancak TR içine yeter. Uçaklara bin in, onun hazırlığı falan, bir de Firu gelemeyecektir, ne edeyim onsuz orada, pek de çekmiyor beni doğrusu.

Haşlanmış mısırları yanımıza alarak 21 kilometre uzaktaki Kadyanda Antik Kentin girişinde arabayı bırakıyor, yürüme parkurunda tırmanıyoruz. Kara bulutlar tepemize doğru gelmekte. Bakalım ne zaman indirecek? Ozan yoruldu, yarı yoldan geri dönüyor. Figen’le ben devam ediyoruz. Kuşbakışı olarak Fethiye’yi görebilen Kadyanda (Cadianda), çok eski kalıntılarıyla günümüze kadar gelen, Likya Federe Birliğine en son katılan kent. Bir kısmı Helenistik Döneme, bir kısmı da Roma Dönemi’ne ait olan yapılar; tiyatro, hamam, toprak altı sarnıç, koşu pisti, şehir duvarları gibi işçiliği kaliteli olan eserlerden oluşuyor. Bu kadar çok kalıntının bir arada bulunması ve şehrin surlarla çevrili olması, zamanında ne kadar büyük bir kent olduğunu gösteriyor. Burası Ben-Hur ve Gladyatör gibi destanların ana vatanı. Antik Roma deyince hayalimizde efsaneler ve mitler canlanır. Altından yapılmış zırh giyen erkekler savaş arabası sürer, imparatorlar kanepelerinde arkalarına yaslanmış otururken üzümlerle beslenirler... Ancak filmlerde gördüğümüz bu sahnelerin gerçek hayatta olmadığı anlatılıyor. Modern sağlık hizmetlerinin ve tıbbın bulunmadığı zamanlarda normal bir günün sonunda hayatta kalmak oldukça zor bir görev, ve tahmin edebileceğimizden çok daha mide bulandırıcı. İnsanların ağızlarını idrarla çalkalamaları, gladyatör kanının ilaç olarak kullanılması, yemeye devam edebilmek için kusmaları, kullanılmış tuvalet süngerlerinin başkalarıyla paylaşılması gibi pek çok, bugün bize tuhaf gözüken uygulamalar içinde bir yaşam.

Nereye

Yağmur teğet geçiyor. Islanmaktan kurtuluyoruz. Merkeze inip Fethiye Müzesi’ni geziyoruz. Giriş ücretsiz. Ozan buraya da gelmiyor. Uykum var diyerek kahve içmeye gidiyor. Küçük bir müze. Antik Çağdan Bizans Dönemine kadar tarihlenen çok sayıda antik eserler, heykeller, seramik, cam ve metal objeler görülebiliyor. Güzel parçalar var.

Fethiye Arkeoloji Müzesi: Antik Likya Bölgesi’nin en batısındaki kenti Telmessos’un üzerinde kurulmuş olan ve Teke Yarımadası’nın liman kenti olan Fethiye’deki ilk müze 1962 yılında oluşturulmaya başlanmıştır. 1987 yılından bu yana şimdiki yerinde olarak hizmet veren müzemizde sergilenen eserler arkeoloji seksiyonu, Tlos ve Kaunos Antik Kentleri’nden gelen eserler seksiyonu ve bahçe teşhirinden oluşmaktadır. Arkeoloji bölümlerindeki eserler MÖ 3. binden başlayarak Bizans Dönemi sonunda kadar tarihlenen heykel, heykel başları, seramik, cam, metal ve sikkelerin oluşturduğu eser gruplarından oluşmaktadır. Arkeoloji salonunda ayrıca bölge tarihi ve bölge kültürü hakkında önemli bilgiler sunan yazıtlarda bulunmaktadır. Bu yazıtlardan en önemlisi bölgenin Klasik Dönemde’ki halkının dili olan Likçenin çözümlenerek okunmasında önemli rol oynayan Üç Dilli yazıt da yer almaktadır.

Müze

Starbucks’a gitmeden İtalyan dondurmacısından Figen’le birer top tadıyoruz. Çok lezzetli. Sonra bir doppio espresso ile ben de biraz enerji kazanıyorum. Ve Fethiye’nin tersane tarafına gidip diğer ucuna göz attıktan sonra eve dönüyoruz.

Akşam yemeği (dolmalar, tahinli piyaz, salata) sonrası TV’de, ABD’li bir buz patencisinin öyküsünü anlatan filmi (İ Toyga) ilgiyle izliyoruz, kekik çayı eşliğinde.

Sisifos

Gelelim keskin zekâsıyla tanrıları bile dize getirmiş olan kral Sisifos hikayesinin sonuna: Sisifos uzun yıllar kaçarak gizli kalmayı başarsa da gün geçtikçe yaşlanan Sisifos'u sonunda bulan Thanatos, bir kez daha canını alır ve Sisifos yeniden Hades'in huzuruna çıkartılır. Hades yıllar boyunca hep bu günü beklemiş ve vereceği cezayı düşünmüştü. Bu yüzden karar vermesi hiç de zor olmaz. Sisifos yuvarlak bir kayayı Tartarus'daki dağın zirvesine kadar çıkarmakla yükümlü tutar. Bu kolay bir iş gibi gözükse de, kaya, dağın tepesine yaklaştıkça ağırlaşıp, tam zirvede Sisifos'un gücünün bitmesiyle dağdan aşağı yuvarlanıyordu. Sisifos, böylece ömür boyu sürecek sonsuz bir cezaya çarptırılmış olur.

Onedio