b i s i k l e t l e: Kemerburgaz, “Karanlığa Kalmadan”

16 Aralık 2015

Kemerburgaz, “Karanlığa Kalmadan”

En kısa güne çeyrek kala fazla yolu uzatmadan Kemerburgaz yaptık. Beşiktaş’tan başladık pedallamaya, Haluk, Serhan, Levent, Nurhan ve son dakika Ali ile. Yeniköy’den Varujan ve Gültekin de katılınca ilk mola noktamız Çayırbaşı’na kadar kapalı bir havada hızla ilerledik. Güya bugün güneş olacaktı.

Gültekin’in poğaçacısından (burada 75 krş) ve fırından alınan malzemeyle her zamanki kahveye konuşlandık. Kimimiz çorba, kimimiz de yanındakini götürdü. Kamil bu noktada yetişip katılınca 11 kişi olduk. Karınlar doyup, bisikletler yıkanıp yola hazır olunca kemerlere kadar süren güzel, tatlı, tam kıvamındaki rampayı tırmanmaya başlıyoruz.

Firuzan’la altımızdaki E’ler ile arkadaşları biraz taciz edelim. Şöyle nefes nefese pedallarken onlar, sen lay lay lom uçuveriyorsun. Bu E olayı bisiklete yepyeni ufuklar getirdi. Öylesine bir ulaşım aracı çıktı ki ortaya, herkesin kullanabileceği, rampaları dert etmeyeceği bir bisiklet. Özellikle yokuşlu kavşaklarda trafiğin ortasında kalıyordun. Hele de yükün varsa seyreyle eğlenceyi. Sağdan soldan gelen, arkadan korna çalan, önünden dönen..., küfrederek geçersin kavşağı. Şimdi mi, bunlar artık yok. Sen de onlarla birlikte hareket ediyorsun, rahat, yorulmadan kavşağı geçiyorsun. Üstelik de bagajınla. Bunu ancak yaşadığında anlarsın. Yok efendim sesi varmış da motormuş da vesaire. Brak bu lafları. Ciğere erişemeyen kedi misali homurdanmalar bunlar. “Al bir e-bisiklet sona kalma rahat et”.

Zaman zaman durup toplanıp devam ediyoruz Kemerburgaz’a doğru. Bahçeköy geride kalıyor. Bu yol çok da güzeldir, yemyeşil sağın solun. Ormanın serinliği, yazın özellikle ilaç gibi gelir. Bir de çeşme vardır yol üzerinde, suyunu tazelersin. Rampası da fazla sert değildir buranın.

Ne de alıngan insanlar var dünyada. Tayland’da cunta, Kral Bhumibol Adulyadej’in köpeği Tondaeng hakkında sosyal medyada alaycı bir yorum yapan 37 yaşındaki fabrika işçisini 15 yıla kadar hapisle yargılıyormuş. Olacak iş mi bu şimdi?

2. molamızı Kemerburgaz’da verdikten sonra Cendere yolu üzerinden Kağıthane yönündeyiz. Biraz 4 ayaklı dostlarımızın, zaman zaman bazılarımızı korkuttuğu bu yolda kamyon trafiği ve sürücü adayları karışıklık yaratabilirler. Dikkatli olun. Özellikle 4 ayaklıları gördüğünüzde onların dilinden konuşun, yani havlayın. Şaşırsınlar, bu nasıl köpek böyle desinler :))

Bugünkü turu kısa tuttuğumuzdan daha fazla oyalanma şansımız oluyor. Bunlardan bir tanesi Haluk’un kahve ikramı. Lastik patlağı karşılığı.

Artık TV’de film izlemek iyicene komikleşti. Sigara görünürse bulanık, içki görünürse bulanık, meme görünürse bulanık..., sansürsüz görüntü kalmadı. MEB da okullarda müfredattan evrim teorisini çıkarınca, yeni nesil yaratan üzerinden şekilleniyor. Mersin’e gidemiyoruz bir türlü. Tersine gide gide geride kaldık. Bilimsel hiç bir buluş, araştırma yok. Adamlar uzaya gitmek için yarış halindeler. Amerika, Rusya, Avrupa Birliği ve Çin. Hindistan Mars’ın yörüngesine sonda yollamış. Maliyeti 74 milyon dolar. Biz 600 milyon dolara saray yapıyor, 150 milyon dolara uçak alıyoruz. Bilime ise metelik yok. Emin Çapa’nın YouTube’daki videosu Türk Hamamlarında Suyun Kaldırma Kuvveti Neden Yok?‘u izleyin. Halimize acıyacaksınız.

Kağıthane tüneline girmeden Ömer ve Ali ayrılıyorlar. 2. tünele geçmeden de Varujan ve Levent. Bisikletliye yasak olmasına rağmen bu tünel haliyle yolu ciddi bir şekilde kısaltıyor. Sağındaki geniş güvenlik şeridi de pedallamayı çok rahatlatıyor. Zaten fazla pedal da basmıyorsun, çünkü Dolmabahçe’ye doğru olan eğimden akıveriyorsun. Tek sıkıntılı nokta 2 tünel arasındaki kavşak geçişleri. Orada dikkatli olunmalı, hızlı geliyorlar sağdan.

Bu fırsatla İzmirli adaşımı da tanıştırayım size.

Beşiktaş’ta Nurhan Üsküdar’a, Serhan evine, biz de Haluk ile Kadıköy’e. Fenerbahçe’de ayrılıp Dudullu yolunu hızla geride bırakıp eve ulaşıyoruz. Hava karardı bile.