b i s i k l e t l e: [bisikletle]Türkiye: Trakya / “Fikret Albay’ın İzinden” (Enez-Keşan)

2 Haziran 2015

[bisikletle]Türkiye: Trakya / “Fikret Albay’ın İzinden” (Enez-Keşan)

14 Mayıs 2015, Perşembe / Enez - Keşan (9. gün)

Oda karanlık olduğundan, ve de gece geç yattığımdan uyanmam 8 oluyor. Toparlanıp çıkmam 9’u geçti. Hikmet beyde az kalsın kimlikleri unutuyordum. Nedense kafamdan çıkmış.

Güzel bir gün. Önümde 60 kilometre bekliyor. GoPro’yu çalıştırmak istiyorum ama uzaktan kumanda nedense gene şarj olmamış! Bu işi anlayamadım. Takılıydı bütün gün prizde.

Enez çıkışı hafif bir rampayla başlıyor yol, fakat devamı gelmiyor. Doğuya doğru pedallıyorum, rüzgar karşıdan esmekte. Sabah bir muz yedim. Kahvaltıyı ilk köyde yaparım.

Nedense güzel bir tempo yakaladım. 6 km sonra gelen Yenice köyünü pas geçiyorum. Çavuşköy de 1 km içerde, o da pas geçiliyor. Buradan denize 8 km inen bir yol var. Geçen gelişimizde orada kamp kurmuştuk. Güzel, upuzun bir sahil.

Yolda ezilmiş hayvan (kaplumbağa, tilki, kırlangıç, yılan gibi) görmek çok üzüntü verici... Hayvanları düşünmeden hızla giden sürücüler. Bisiklet üzerindeyken karıncayı bile fark ediyor, yolunu değiştiriyorsun. Buralarda gördüğüm ikinci düşündürücü durumsa çöp sorunu. Köy dışında bir alanda toplanıyor / yığılıyor, ama sonrası?!!

Sağımdaki kavak ağaçlarının üstleri kuş dolu, cıvıl cıvıl sesleri kulağıma gelmekte. Müthiş bir keyif bu, açıkta sürmek. Arabada bunları hiç yaşamıyorsun. Herhalde motorda da yaşayamazsın. Onun da gürültülü sesi her şeyi bastırmaz mı? Bir de hızdan dolayı yola konsantre olman gerekir.

Büyükevren girişinde sağda Çirozlar Süt İşletmesi satış mağazası geliyor. Hayli eski bir işletme, 1956’dan beri faal. Tüm peynir çeşitlerinin yanı sıra süt, ayran, kaymak, tereyağı... Buralardan geçerken ihtiyacınız olabilir.

Artık bir şeyler yemenin zamanı geldi. Solda bir kahveye yerleşiyorum. Hem atıştırıyor hem kahvedekilerle sohbetteyim. Bu bölge Bulgar işgali altında kalmış. Daha doğrusu 2 defa Yunan bir defa Bulgar işgaline maruz kalmış. Bir zamanlar halk arasında Yassıören olarak anılan, ancak ilk adı Evrenkebir olan Büyükevren’in kuruluş tarihi hakkında net bilgi yoktur. Büyükevren’in ilk kuruluş yeri köyün batısındaki Taşlık Sırtı denilen yerdir. Köy sonra, Ören denilen yere daha sonra şimdiki yerine kurulmuştur. Büyükevren adı Cumhuriyet'ten sonra verilmiştir. Köyün sahili de varmış. Altın kumu, çam ormanları ve doğal alanıyla görülmeye değer. Bir başka turda bu kıyılara inmeli. Erikli pek meşhur.
Kaynak Vikipedi

(11.00) Büyükevren sonrası rampalar başlıyor. Yatık S durumları. Çıkılıyor-iniliyor. Kırıcı değil ama. Yani bisikletten inme gereği doğmuyor. Yol hızla alınıyor. Sağda Karaincirli köyü, 3 km uzakta, deniz ise 6 km’deyiz. 12.10, Barağı geride kalıyor. 30 km’den az kaldı Keşan’a. Buradan döneceğim otobüsle. Biri 15, diğeri 19’da, Dudullu’ya giden İstanbul Seyahat. Yetişemem diyordum ama galiba 15’e yetişeceğim gibi görünüyor.

Sığılı‘da biraz daha atıştırıyorum, soda+ayran karışımı ile. Artık Keşan 9 km diyorlar. Büyükevren’den sonra inişler çıkışlar 12-13 km kadar tuttu. Rüzgar da arkadan destek verince kolayca geçildi.

İstersen çevre yolundan da dolanıp otogara ulaşabilirsin ama biraz hafıza tazelemek için Keşan’a giriyorum (13.45). Gördüğün yerlerden geçmek güzel bir his. Hatırlamak zevk veriyor. Burada kalmış sonra Gelibolu’ya devam etmiştik Firuzan’la. Hoşumuza gitmişti ilçe.

Otogardayım, 15 otobüsü için bilet alıyorum, 35 lira. Otobüs geldi, haydi bakalım yüklen. Hoppala, muavinden itiraz. Bisikleti alamam! Niye? Nereye koyacağım yolcunun bagajını? Şoför de yaygaraya katılıyor. Gereksiz stres yapıyor, beni de sinirlendiriyorlar. Neyse sonunda ön tekeri sökerek bagaja yerleştiriyorum. Ama bu durumu şirkete bildireceğim!

18.30’da Esenler’deyiz. Dudullu’ya geçmek 2 saat alıyor. Köprü trafiği feci. Sonunda eve varmak, Firuzan’a kavuşmak da gezinin en güzel yanı.